شبی از شبها، شاگردی در حال عبادت و تضرع  وگریه و زاری بود.

در همین حال مدتی گذشت، تا آنکه استاد خود را،  بالای سرش دید، که  با تعجب و حیرت؛  او را،  نظاره می کند !

استاد پرسید : برای چه این همه  ابراز ناراحتی و گریه و زاری می کنی؟

شاگرد گفت : برای طلب بخشش و گذشت خداوند از گناهانم، و  برخورداری از لطف خداوند!

استاد گفت : سوالی می پرسم ، پاسخ ده؟

 ادامه داستان را در ادامه مطلب بخوانید

درود بر کسانی که :

از پاکیشان دوستی آغاز می شود؛

از صداقتشان دوستی ادامه می یابد؛

و از وفایشان دوستی پایانی ندارد ...

"خـــــــ♥ـــــداونــــــــدا"

هــــــدایتـــــمان کـــن تــا بـــه ایــن بــاور بــرسیـــــم؛

کــــه جــــواب بــــرخـــــــــی "دعـــاهــــایــــــمان"

«صـــ♥ــــبر» و «انتـــ♥ــــظار» اســـــت ...

نصف اشباهاتمان ناشی از این است که

وقتی باید فکر کنیم، احساس می کنیم

و وقتی که باید احساس کنیم، فکر می کنیم

خدایا به خواب مادر من آسایش

به بیداریش عافیت

به عشقش ثبات

به مهرش تداوم

و به عمرش برکت جاودان عطا کن .

شکرانه اش با من ..

هوا گرفته بود ،

باران می بارید ،

كودكی آهسته گفت :

خدایا گریه نكن درست میشه ...

چوپانی ماری را از میان بوته های آتش گرفته نجات داد و در خورجین گذاشته و به راه افتاد .

چند قدمی که گذشت مار از خورجین بیرون آمده و گفت :

به گردنت بزنم یا به لبت ؟

چوپان گفت : آیا سزای خوبی این است ؟

مار گفت : سزای خوبی بدی است ...

و قرار شد تا از کسی سوال بکنند ، به روباهی رسیدند و از او پرسیدند .

روباه گفت :

من تا صورت واقعه را نبینم نمی توانم حکم کنم , برگشته و مار را درون بوته های آتش انداختند مار به استمداد برآمد و روباه گفت :

بمان تا رسم خوبی از جهان برافکنده نشود ...

وقتی راه رفتن آموختی، دویدن بیاموز
و دویدن که آموختی ، پرواز را
---------------------
راه رفتن بیاموز، زیرا راه هایی که می روی جزیی از تو می شود و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می کند
---------------------
دویدن بیاموز ، چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر قدر که زودباشی، دیر
---------------------
و پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی
---------------------
من راه رفتن را از یک سنگ آموختم ، دویدن را از یک کرم خاکی و پرواز را از یک درخت
---------------------
بادها از رفتن به من چیزی نگفتند، زیرا آنقدر در حرکت بودند که رفتن را نمی شناختند
---------------------
پلنگان، دویدن را یادم ندادند زیرا آنقدر دویده بودند که دویدن را از یاد برده بودند
---------------------
پرندگان نیز پرواز را به من نیاموختند، زیرا چنان در پرواز خود غرق بودند که آن را به فراموشی سپرده بودند
---------------------
اما سنگی که درد سکون را کشیده بود، رفتن را می شناخت
کرمی که در اشتیاق دویدن سوخته بود، دویدن را می فهمید
و درختی که پاهایش در گل بود، از پرواز بسیار می دانست

دیوانه ات می کنند

مسئله هایی که در ذهنت به جای اینکه حل شده باشند

  ته نشین شده اند

ز نامردان علاج درد خود جستن ،

بدان ماند

(صائب تبریزی)

آنچه بار زندگی را بردوش ما سنگین تر می سازد

عموماً زیاده روی در خود زندگی است

لـبـاسای مـارک دار

باطن آدمو نمی پوشونه

ناراحتید ؟ غمگینید ؟ احساس نا امیدی می کنید ؟

من فقط با شما به انداره ى یک دعا فاصله دارم ، با من حرف بزنید

فرستنده :خدا

گیرنده : بندگان خدا

سه چیز مهم !
سه چیز را با احتیاط بردار : قدم, قلم, قسم
سه چیز را پاک نگهدار: جسم, لباس, خیال
از سه چیز خود را نگهدار: افسوس, فریاد, نفرین کردن
سه چیزرا بکار بگیر : عقل, همت, صبر
اما سه چیز را آلوده نکن : قلب, زبان, چشم
سه چیز را هیچگاه و هیچوقت فراموش نکن: خدا, مرگ, دوست خوب