سخنان گهربار امام علی (ع)

بهترین بخشش گذشت بعد از قدرت است.

آنکه بیش از حق خود تقاضا کند سزاوار محرومیت است.

اندکی از حرص، آدمی را بر طمع بسیار وا میدارد.

هر که اندازه خود بشناسد هلاک نشود.

عفو و گذشت را بپذیر و به احدی چیزی که او را ناراحت می کند ،نرسان.

بندگی بی دانش وزهد رنج بدن است.

تکیه کردن برآرزو از ابلهی وحماقت است.

اگر خداوند بنده ای را دوست بدارد او را در بر پایی حق یاری خواهد کرد.

چه بسیار اندوهگینی که حزن و اندوهش او را به شادی ابدی وارد کند.

علم مایه زندگی وحیات است وایمان باعث رستگاری ونجات.

آنکه به حساب نفس خود برسد سعادت مند است.

حکمت گمشده مؤمن است پس آنرا به دست آور هرچند از اهل نفاق باشد.

کسی که جهت فرج دعا کند امیرالمومنین (ع) در حق او در روز قیامت دعا می کند.

اندکی از حق باطل بسیاری را از بین میبرد.

پست ترین علم آن است که برسرزبان باشد و برترین آن که در اعضا وارکان بدن پدیدارگردد.

هیچ زهدی مانند بی اعتنائی به حرام نیست.